نقش اندیشه‌های شهید «دستغیب» در پیروزی انقلاب اسلامی/ از جنگ بدون اسلحه تا زندگی در تبعید

«آیت‌الله دستغیب» یکی از فقهای شیعه معاصر بود که در دوران زندگی خویش اقدامات مهمی را رقم زده است. او به شهید محراب نیز شهرت دارد.

خبرگزاری میراث آریا: شاید بتوان گفت مهم‌ترین بخش هر انقلاب، اندیشه‌ای است که پشت آن قرار دارد و ذهن‌هایی است که برای پذیرش آن آماده می‌شوند و نبرد فرهنگی‌ای است که در پشت صحنه نبرد‌های مسلحانه به وقوع می‌پیوندد و نتیجه این مبارزات را به خود گره می‌زند.

تاریخ انقلاب اسلامی ایران را که مرور کنیم، به افرادی بر می‌خوریم که اگر چه اسلحه به دست نگرفتند، اما همیشه در حال مبارزه بودند و نقش اساسی در شکل گیری و استحکام پایه‌های انقلاب داشتند.

آیت الله عبدالحسین دستغیب یکی از شخصیت‌هایی است که خیلی قبل‌تر از آغاز نهضت انقلاب اسلامی، مخالفت‌های خود را با حکومت پهلوی اعلام کرده بود؛ مبارزات او از زمان کشف حجاب توسط رضاخان آغاز شد و در مسیر مبارزه خود از هیچ اقدامی کوتاهی نمی‌کرد و وقتی او را ممنوع المنبر کردند روی زمین می‌نشست و برای مردم سخنرانی می‌کرد و می‌گفت مرا از منبر منع کرده اند، نه از صحبت کردن.

 

سید عبدالحسین دستغیب شیرازی مجتهد شیعه ایرانی، شهید محراب، رئیس حوزه علمیه فارس، نماینده ولی فقیه در استان فارس، امام جمعه شیراز و نماینده استان فارس در مجلس خبرگان قانون اساسی بود.

مرور زندگی شخصی و اجتماعی این عالم و مجتهد شیعه در این گزارش از نظرتان می‌گذرد.

** رسیدن به درجه اجتهاد در نجف

آیت الله عبدالحسین دستغیب، در سال ۱۲۸۸ هجری شمسی در شیراز در خانواده آیت الله سید محمدتقی عالم بزرگ فارس متولد شد. در ۱۲ سالگی پدرش را از دست داد و از آن تاریخ به بعد سرپرستی خانواده را به عهده گرفت. درس را از مکتب‌خانه شروع کرد و با فراگیری قرآن و نصاب و خواندن چند کتاب منظوم و منثور فارسی دوره مکتب را پشت سر گذاشت. پس از آن شروع به تحصیل علوم اسلامی کرد و درس‌های ابتدایی حوزه علمیه را نزد پدر خواند و برای ادامه تحصیل راهی نجف و پس از هفت سال، موفق به کسب درجه اجتهاد شد. سپس به شیراز رفت و در مدت اقامتش به سرپرستی حوزه علمیه و تربیت طلاب و ارشاد مردم اشتغال داشت و در کنار تعلیم و تربیت از مبارزه سیاسی با رژیم دست نشانده پهلوی غافل نبود و در این راه از سال ۴۲ تا ۵۷ چندین نوبت دستگیر، زندانی و تبعید شد.

** اقدامات مهم زمان شهید دستغیب

او در حرکت دادن به مبارزات مردم مسلمان فارس علیه رژیم شاه نقش بسیار مهم و موثری داشت، افشاگری‌های بی‌پروا و به موقع او، حرکت‌های اسلامی مردم فارس را عمق بیشتری می‌بخشید.

** آثار و تالیفات

از آثار ارزشمند شهید دستغیب بیش از ده‌ها جلد کتاب در مباحث مختلف اسلامی و بیشتر در حوزه اخلاق، باقی مانده است. برخی از کتاب‌های او مانند گناهان کبیره و معاد بیش از یک میلیون نسخه به چاپ رسیده است. متن کامل ایمان، آدابی از قرآن، سرای دیگر، معارفی از قرآن، رازگویی و قرآن برخی از کتاب‌های تالیفی آیت الله دستغیب است.

** ویژگی‌های اخلاقی

شهید آیت الله دستغیب، در میان مردم و با آن‌ها زندگی می‌کرد و این را سعادتی انکار ناپذیر می‌دانست. یکی از محافظینش می‌گوید: روزهای جمعه حدود ساعت ۵/۱۱ ظهر برای رفتن به نماز جمعه آماده می‌شدیم و هرچه اصرار می‌کردیم که اجازه بدهند ماشین برای رفتن آماده کنیم، قبول نمی‌کردند و می‌گفتند، می‌خواهم در این کوچه‌ها در میان مردم باشم تا اگر کسی سوالی یا گرفتاری داشته باشد و خجالت می‌کشد به منزل بیاید، به کارش رسیدگی کنم. با آنکه بارها از او خواسته شده بود که منزلش را از کوچه‌های پرپیچ و خم و قدیمی شهر تغییر داده و به جایی رحل اقامت کند که حفاظت و حراست از ایشان راحت‌تر باشد اما قبول نکرد.

** چرا آیت الله دستغیب به نجف رفت؟

آیت الله دستغیب، در این باره گفته است: «در زمان رضا خان قلدر ملعون ما را چند بار زندانی کردند و یک دفعه بناشان تبلیغ بود. بعد فشار آوردند که اصلاً باید از روحانیت بیرون بروی و ۲۴ ساعت مهلت دادند که بنده اصلاً خلع لباس کنم و از روحانیت بیرون روم و مسجد و منبری نباشم. به ناچار فرار کردم و به نجف رفتم و این هم خواست خدا وسیله خیری شد برای استفاده از محضر بزرگان». در آنجا هفت سال تحصیل کرده و به درجه اجتهاد رسید.

** فقهای بزرگ درباره او چه می‌گفتند؟

مرحوم حاج آقا شیخ محمد کاظم شیرازی فقیه عالیقدر هنگام اعطای اجتهاد به ایشان، در مورد او می‌نویسد: «او از هر اخلاق ناشایستی پاک است و به هر اخلاق شایسته‌ای آراسته است». حضرت امام خمینی (ره) نیز با بیاناتی روشن، اخلاق و خلقیات شهید محراب را به تصویر می‌کشد و او را مربی محرومان، هدایت کننده مردم، معلمی بزرگ، عالمی عامل و بالاتر از همه، متعهد به اسلام و شخصیتی ارزشمند می‌نامد.

** نحوه شهادت

پس از پیروزی انقلاب اسلامی از طرف امام خمینی، نماینده و امام جمعه شیراز شد تا اینکه در روز ۲۰ آذر ماه سال ۱۳۶۰ در راه اقامه نماز جمعه به سمت مسجد جامع عتیق شیراز، با بمب‌گذاری انتحاری به دست منافقین به شهادت رسید. پیکر مطهرش در آرامگاه خاندان دستغیب در جنب مرقد مطهر سید میراحمد(ع) به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/

انتهای پیام/

کد خبر 14010919586500